|
Kendine Kıyan Kendine Kıyan Hiçbir yıldız kalmayacak gecede. Ne de gecenin kendisi kalacak. Öleceğim ve benimle birlikte ölecek çekilmez, katlanılmaz evrenin tümü. Yok edeceğim piramidleri, madalyaları, yüzleri ve anakaraları. Yok edeceğim birikimini geçmişin. Toza dönüştüreceğim tarihi ve tozu toza. Son kez batan güneşe bakıyorum. Son kuşu duyuyorum. Kimseye kalıt bırakmıyorum hiçliği... Jorge Luis Borges |
Oyum Ben Oyum Ben Ben kardeşinin imgesini ya da gölgesini (ikisi de aynı şey) sessizliğin ya da kadehinin aynasında izleyen o boşyüce gözlemciden daha az boşyüce olmadığını bilen biriyim. Ben, benim suskun dostlarım, salt unutuştan Başka bir öç ya da bağışlanma olmadığını bilen kişiyim. Bir tanrı bu garip Çözümü sunmuş her türlü insan kinine. Bunca gezip dolaşmama karşın, tekil çoğul, Yorucu, garip, kendimin ve başkasının zamanının labirentini bir türlü çözemedim. Hiç kimse değilim ben. Kimseye kılıç çekmedim savaşta. Yankıyım, unutuşum, hiçliğim ben... Jorge Luis Borges |
Sürgün Sürgün Biri iz sürüyor İthaka yollarında, unutmuş kralını yıllarca önce Troya’ya giden; biri yeni ele geçirdiği toprakları düşünüyor, yeni sabanın, oğlunu, ve belki de mutlu. Yerkürnin sınırları içinde ben, Ulisses, Hades’in derinliklerine indim ve yılanların aşk düğümünü çözen Tebai’li Tiresias’ın hayaletini gördüm, bir de, ovada aslanların gölgelerini öldüren ve Olimpos’ta oturan Harekles’in hayaletini. Biri yürüyor bugün Bolivar ve Şili’de, belki de mutlu, belki değil. Ben o olmak isterdim... Jorge Luis Borges |
| Bütün Zaman Ayarları WEZ +3 olarak düzenlenmiştir. Şu Anki Saat: 22:09 . |
Powered by vBulletin Version 3.8.7
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.
Search Engine Friendly URLs by vBSEO 3.6.0 RC 2