|
Epigram Epigram Aşk, varlığında, yokluğunda belli olur. Egemenlik, varlığında, yokluğunda belli olur. Bir özgürlük var, sularca, havalarca olağan Varlığında değil, yokluğunda belli olur. Özdemir Asaf |
Eski Öykü Eski Öykü Umud bir öykü adı, başında önde gider, Bir ayrım olur sonra, yarası dünde gider. Bölüşür yaşanmışlar yaşanmakta olanı, Anılarla umutlar barışık yönde gider. Bir gün, bir an, bir yerde bir dönemeç belirir, Dengesini yitirir gecelerle gündüzler. Yalanlara dönüşür korkular için-için, Sıcaklığını keser duygular, düşünceler. Tükenen sevilerin alışkanlıklarında, Gittikçe donuklaşan ışıklar yanıp söner. Karanlığı emzirir yığın-yığın gölgeler, Can ateşi soluk göz-bebeklerine tüner. Bir süre kanat çarpar artık yorulmuş bir kuş, İnişinin kararan havalarından düşer. Özdemir Asaf |
Fal Fal Olacaksa olmaz da, olmayacaksa olur, Kiminin yazısı o, kimininki de budur. Kimi ardından koşar, yetişir zamanında, Kiminin önündedir birdenbire yok olur. Kimi bir yerdedir der, o gelir oralardan, Kimi bildiği yerde bildiğini unutur. Biri oraya gider,o orada bilerek, Biri hiç anlamadan yoluna çıkar durur. Kimi aradığını yitirir aradıkça. Kimi de arayandır, aranan onu bulur. Özdemir Asaf |
Gölgeniz Gölgeniz Bir zamanlar yaralanmış gölgeniz Yalnızlığa ıslanmış geliyor... Şiirlerde şarkılaşmış seslerle Duyularla durulanmış geliyor. Her uykumda uyanıyor gölgeniz, Gözlerime uzanıyor gölgeniz, Karanlıkta ışıklaşmış renklerle Özlemime boyanıyor gölgeniz. Özdemir Asaf |
Görü Görü Ne iyi olurdu, herkesin, ...Ben yalan soyleyebilirim, Ama sana değil.. Bir sen'i olsaydı.. Ne iyi Şimdi herkesin bir sen'i var. Yalan soylediği Özdemir Asaf |
Gülünç Olan Gülünç Olan Beni güldüremeyen Acıklı değil gülünçtür Ağlayışların çok çoğu Düşündürücü değil Gülünçtür Acıklı Düşündürür güldürür Güldürür düşündürür Solmuş bir gül örneğin Sabahları bir düğün Akşamları ölümdür Karmaşık ellerimdeki çiçek Sabahki akşamki o gerçek Gülümdür Bulgularım yere düşünce Sözcüklerim üşüyünce Ölüyümdür Özdemir Asaf |
Güzellik Geride Kaldı Güzellik Geride Kaldı Benim yüzüm, yüzünden baştan başa hüzündür. İkisinden birisi ikimizden biridir. Görmeli'dir, eskidir, yaşamış'a dönmüştür Yarışa çıktıkları güzelliği geçmiştir. Ağladığını bilir bilmediği şeylere Güldüğünü unutmuş, hiç görmemiş gibidir. Taşınmayan ne varsa bir yerden öbür yere Seve seve taşımış, sırtına yüklemiştir. Parayla ölçülmeyen sevgi saygı borcunu Ne aldıysa ve kimden aldıysa ödemiştir. Verdiğini unutmuş onun ne olduğunu Ne verdiyse ve kime verdiyse yok bilmiştir. Özdemir Asaf |
Harcamalar Harcamalar Mektuplar aldım sevindim, Birinde denmiş geliyorum Öbüründe yazılmış geleceğim. Bekledim bekliyorum.. Bir yaşam verdim. Açtım bir başkasını, Uzun-uzun yazmış gel. Okumadan arkasını Gittim gidiyorum Bir başka yaşama bedel. Biri demiş sen, biri demiş ben. Seni ben anladiı, beni sen. Bir yaşam daha verdim Beklerken giderken dönerken. Kaldı elimde üç-beş mektup, Üç-beş yaşam. Bir onları da açsam okusam Önceki yaşamları unutup Ya beklesem, ya da gidip arasam. Özdemir Asaf |
Herkesin Kadını Herkesin Kadını Bir kızıl saçlı yosma Bak karşıdan geçiyor Dolgun kalçalarını İşveyle kıvırıyor O öyle bir dilber ki Gönüller fethediyor Bütün çılgın gençleri Peşinden sürüklüyor Bak bir dene istersen Alamazsın tadını Gönlünü verme sakın O herkesin kadını Özdemir Asaf |
Hoşçakal Hoşçakal Siyah beyaz tuşlarında piyanomun Seni çalıyorum şimdi Çaldıkça çoğalıyorsun odada Sen arttıkça ben kayboluyorum Seni doğuruyorum geceye Adını koyuyorum aya bakarak Her şey sen oluyor her yer sen Ben ölüyorum Sesini duyuyorum rüyalarımda Gözlerimi kamaştırıyor ışığın Rüzgar sen gibi dokunuyor bana Ben doğuyorum Duymak istediklerimi söylemiyorsun hiç Dokunmuyorsun bana Sen gibi bir şimşek çakıyor Tam kalbime düşüyor yıldırımı Ben gidiyorum Özdemir Asaf |
İçin İçin İçin İçin Toprak kazmak Başında dikim için Sonunda ölüm içindir İnsan kazmak Başında ekim için Sonunda görüm içindir Birim içindir Varım içindir Bugün içindir Yarın içindir Bütün için Yarım içindir Belki önce benim için Ama ondan sonra hep Hep senin içindir Özdemir Asaf |
İstiyorum İstiyorum Rüzgar mı dedim... İsterim ki saçların dağılsın. Gece mi dedim.. Hemen düşüncelere dalmalısın. Aşk der demez Kalbin hızlı çarpmalı. Sabah, dememe kalmadan Uyanmalısın. Özdemir Asaf |
Jüri Jüri Bütün renkler aynı hızla kirleniyordu, Birinciliği beyaza verdiler. Özdemir Asaf |
Kaldım Kaldım Seni düşlerime aldım, Uykusuz kaldım. Seni uykularıma aldım, Düşsüz kaldım. Başıma aldım, sensiz; Gönlüme aldım, başsız, Sensiz, yollarda pulsuz, Pullarda mektupsuz kaldım. Sana adlar aradım. Ardında adsız kaldım. Özdemir Asaf |
Kalmak Türküsü Kalmak Türküsü Daha gidilecek yerlerimiz var Şu sohbetini dinler gideriz Coştukça şarkılar, türküler, sazlar Rakı mı, şarap mı, içer gideriz Geçse de umudun baharı yazı Gözlerde kalıyor yaşanmış izi Kimseler kınamaz burada bizi Ne varsa hesabı öder gideriz Söyleyecek sözü olan anlatsın İsterse içine yalan da katsın Yeter ki kendinden, bizden söz etsin Yalanı doğruyu sezer gideriz Neler gördük neler bu güne kadar Daha gidilecek yerlerimiz var Bizi buralarda unutamazlar Kalacak bir türkü söyler gideriz Sevgiye var olduk sevdik sevildik Kavgalara girdik öldük dirildik Bir anlam fırını icinde piştik Anlamlı güzeli sever gideriz. Özdemir Asaf |
Karanlık hep kendine gider Karanlık hep kendine gider Aydınlık , karanlığa gider, seslenir: Gel karanlık der, Seni aydınlatayım; Görsünler,sende ışık parıltısını. Karanlık, açmaz kapısını, Bu çağrıdan ürker, ses vermez.. Bırakıp pılısını pırtısını, çeker gider. Nereye gittiğini karanlıktan kimse görmez. Özdemir Asaf |
Kelebek Kelebek Son isteğin nedir? Sorusu, Çok, çok kolaydır, İlk isteğin nedir? Sorusundan. Çünkü, O soruyu Kimse kimseye soramadı, Korkusundan. Özdemir Asaf |
Kımıltı Kımıltı Bir ışık vardı Ben ona bakıyordum O ışık sallanıyor sanıyordum. Oysa hemen anladım, Ki ben kımıldanıyordum. Özdemir Asaf |
Kınamak İçin Kınamak İçin Herkesin bir dostu olmalıdır En azından aldanmak Aldatılmak, yalan söylemek Kınamak için. Özdemir Asaf |
Körebe Körebe Işıksız bir gölgedir yalnızlık , Arar bütünlemeye bir başka yalnızlığı; Yazık ki, taa kendine dek. İner dağından dağından. Bulamaz bir ses, gel deyen, çağıran.. Gözlerine yönelmiş bir ışık . Gölgesinde kendisi, Gölgesinde ışıksızlık. Gölge vermeyen bir ışık Yalnızlığını sürdürürken sonsuza dek , Arar kendini bütünlesin diye Bir gölge, sessiz , yumuşak , uyuyan . Arar tek başına, elleri yüzüne uzanık bir anlam , Kendisini gölgeleyecek. Özdemir Asaf |
Lavinia Lavinia Sana gitme demeyeceğim. Üşüyorsun ceketimi al. Günün en güzel saatleri bunlar. Yanımda kal. Sana gitme demeyeceğim. Gene de sen bilirsin. Yalanlar istiyorsan yalanlar söyleyeyim, İncinirsin. Sana gitme demeyeceğim, Ama gitme, Lavinia. Adını gizleyeceğim Sen de bilme, Lavinia. Özdemir Asaf |
Masa Masa Çağırdım geldiler Oturmasalar ölürdüm. Oturdular öldüm. Anlamadılar Özdemir Asaf |
Masal Masal Düşünüyordum Olaylara insan, İnsanlara olay çıktı Masalımdan. Biri varmış, biri yokmuş derken Yollardan trenlerden, Sözü aldım getirdim Dağlardan tepelerden. Ben de biriktirdim Hiç'leri hep'e Bir dağ bozdum Yaptım binlerce tepe. Kurdum orada burada Ev-ev, köyler kentler, Dağıttım oda oda Dağıttım birer birer. Dağıldı tepelere Dağların önü ardı, Sevenlere sevilenlere Artık bir tepe vardı. Birinde sen, birinde ben Öbürlerinde onlar vardı. Aşklar başlayacakken Sonlar tepelerden başladı. Başladı ayrılıklar, Ayrı ayrıydı adları. Birer birer ayırdılar Evleri odaları. Bir zaman oralarda Seven özleyen kimdi. Evlerde odalarda Yaşanmayan bir şimdi. Bir daha düşünürsem masal Bozmayacağım dağları. Düşünmek iyi, düşünmek güzel. Ama önce iyi çizmeli yolları. Yakın yakın derine El-ele olsun yürümeleri Ayrılığın yerine Mutluluğun şiiri. Özdemir Asaf |
Mesaj Mesaj Ölebilirim genç yaşımda, En güzel şiirlerimi söylemeden götürebilirim. Şimdi kavak yelleri esiyorken başımda, Sevgilim, Seni bir akşam üstü düşündürebilirim Özdemir Asaf |
Muhasebe Muhasebe Kazandıklarım bitti, yitirdiklerim kaldı Söylediklerim gitti, dinlediklerim kaldı Bir bilmek ülkesinin, düşün iline vardım Öğrettiklerim gitti, öğrendiklerim kaldı Özdemir Asaf |
Mythe Mythe Artık beni kimse yalnız bırakamaz. Özdemir Asaf |
Nokta Nokta Bana yalanlar söylese yetinecektim. Ama yalan söyledi. Özdemir Asaf |
O Gece O Gece O gece ben olmayacağım. Utancımdan bakamadığım aynalarda Güldüğünüzü görecek Anlayacaksınız. Her gece birinin olmadığı gecedir. Gecelerinizi karıştıracak gitgide Olmayanlarınızın çoğalması. Benim olmadığımı duyduğunuz bir gece Korkacaksınız. Şimdiden düşünüyorum son kalanımızı Son gidenimizin bu gecesinde. Ama bir gece olacak, ortalarda bir gece.. İçinde siz de olmayacaksınız, Ayrıca. Özdemir Asaf |
O Işık O Işık Ben yoksam, biliyorum, ben sen de yokuz.. Sen yoksan, biliyorum, sen ben de yokuz.. Ve de gözlerimizde bir o ışık.. ki.. O yoksa, biliyorum, biz biz de yokuz. Özdemir Asaf |
O Yolda O Yolda Geliyor sandığım gidiyor çıktı. Başlıyor umduğum bitiyor çıktı, Üstüne-üstüne gittim, ne gidiş Altına-altına iniyor çıktı. Uyu büyü dendi, düşüme gittim, Haydi işe dendi, işime gittim, Yaşa yaşa dendi, yaşıma gittim, Yendiğim sandığım yeniyor çıktı. Bozguna benziyor, saklasam olmaz, Eskiye yeniden başlasam olmaz, Yakıştırsam olmaz, yazmasam olmaz, Maviye boyadım, baktım mor çıktı. Sapsarı saçlarım vardı, aklaştı, Anılar üstüste bindi yükleşti, Bir büyük oyunun sonu yaklaştı, Tüm yanan ışıklar sönüyor çıktı. Gözümde bir ışık, çağırıyordu, Beşikte bir çocuk, bağırıyordu, Öyle bir düğündü, çan çalıyordu, Gel çanı sandım git çalıyor çıktı. Kimler kimler yoktu bizim kervanda, Birer birer indi hepsi bir handa, Savurduk sap saman biz bu harmanda, Bir gidiş yoluydu, dönüyor çıktı. Özdemir Asaf |
Öğüt Öğüt Okulda, anladıkça başaracaksın. Yaşamda, başardıkça anlayacaksın. Gelecek mutlu-mutsuz, inanmasan da; Gözlerin yaşardıkça anlayacaksın. Özdemir Asaf |
Olmayacaksa Olmayacaksa O gider buralardan, sen döndüğün bir günde... Aranırken onu sen başkaları yüzünde. Işık olur tararsın karanlıkları bir-bir... O güneş gibi parlar, sen söndüğün bir günde. Yaşamın aramakla olgunlaşıp yitmiştir; Kocaman bir ağacın tek bir yemişi gibi... Karamsar bir öyküdür, bir sence değerlidir; Yalnız masal ulu'su bir dağ erimiş gibi. Özdemir Asaf |
Ölümün Yükselişi ve Çöküşü Ölümün Yükselişi ve Çöküşü Ne zaman bir yakını ölse birinin, Onu ilk-ölüm sanır kalır o. Ne zaman bir sevdiği ölse birinin, Onu en-ölüm alır kalır o. Ne zaman bir saydığı ölse birinin, Onu hep-ölüm bulur kalır o. Ne zaman bir-bildiği ölse birinin, Onu son ölüm sayar kalır o. Ne zaman bir umduğu ölse birinin, Onu yok-ölüm duyar kalır o. Ne zaman bir herşeyi ölse birinin, Kendini ölümlerle yaşar kalır o. Ne zaman bir kendisi ölse birinin, Ölümlerde kendini yaşar kalır o. Özdemir Asaf |
Onarmak Zordur Onarmak Zordur Şarkılar değil de Hep kulaklar bitiyor, Onarmak zordur. Bir yürek üşümüş Kapamış kapılarını, Onarmak zordur. Bir şey yitirilmiş Hiç eskimeyecektir, Onarmak zordur. İnsanın içine düşen korku Özgürlüğünden olmuştur, Onarmak zordur. Ölümü düşünmek yenilmek, Sevmek ölümü yenmektir, Onarmak zordur. Özdemir Asaf |
Oranda Oranda Yüzümde hüzünden gölgeler varsa, O hüzün yüzündendir olsa olsa. Bilmiyorum, bu yaşamın çoğu yaşanmamışsa, Yaşanmadığı okunur, şimdi, daldımsa. Özledikçe yalnız durup-susup baktımsa, Sorulacakken nedeni nasıl sormadımsa. Geldiğini umudumda umudla umdumsa, Geleceğini görüyor-biliyordum anlattımsa. O geçip-gitti ora'sına, ben görmedim, baktıysa. Derim ki şimdi, bir daha gelse de, sorsa. Sözümle, yüzümle, gözümle dedim, duysa. Bense buramda onu bekledim oysa. Yüzümde hüzünden gölgeler kaldıysa, İçimde örülen duvardan düşmüştür, çatladıysa Özdemir Asaf |
Öykü Öykü Bir öykü var sakladığın Bir öykü var ardında duran Bırak onu uyansın Şimdi sen bir anı düğümü önümde Duvar cana uzanıp duran Taşlaşmış yükünle uyu yansın Özdemir Asaf |
Özlem Özlem Bir gece, Gecede bir uyku.. Uykunun içinde ben... Uyuyorum, Uykudayım, Yanımda sen. Uykunun içinde bir rüya, Rüyamda bir gece, Gecede ben... Bir yere gidiyorum, Delice... aklımda sen. Ben seni seviyorum, Gizlice... El-pençe duruyorum, Yüzüne bakıyorum, Söylemeden, Tek hece. Seni yitiriyorum Çok karanlık bir anda... Birden uyanıyorum, Bakıyorum aydınlık; Uyuyorsun yanımda... Güzelce. Özdemir Asaf |
Pay Pay Ben pırıl pırıl bir gemiydim eskiden. İnanırdım saadetli yolculuklara. Adalar var zannederdim güneşli, mavi, dertsiz. Bütün hızımla koşardım dalgalara. O zaman beni görseydiniz. Ben pırıl pırıl bir gemiydim eskiden. Beni o zaman görseydiniz Siz de gelirdiniz peşimden. Ama şimdi şu akşam saatinde Son liman kendim, bu döndüğüm, Bilmiş, bulmuş, anlamış. Hatırımda bir vakitler güldüğüm. Yoluna can serdiğim o kaçış. Şimdi o akşam saatinde Dönüyorum görmüs, geçirmiş, atlatmış, Denizlerin doymayan sahilinde. Özdemir Asaf |
Perspektif Perspektif Senin içine girdiğim zaman Dışımda kalıyorsun. Senin dışından sana bakınca İçime sığmıyorsun. Özdemir Asaf |
Peyzaj Peyzaj Buram-buram ışık saçan, Alın denizlerinden geçen Sönük bir gemidir yalnızlık; Gözlerde dumanı kalır. Umudları içtikçe içen, Yoğunlaştıkça çöken Ardındaki karanlık, Bir de limanı kalır. Sözlerdir anılarda çakan, Boyuna kıyılara çeken, Fener, onda da, bir an'lık İzlerin kalanı kalır. Gözlerden saldıran, kaçan Yengiler, yenilgilerdir uçan. Kimsesiz, çorak, yanık, Uzanan alanı kalır Özdemir Asaf |
| Bütün Zaman Ayarları WEZ +3 olarak düzenlenmiştir. Şu Anki Saat: 20:06 . |
Powered by vBulletin Version 3.8.7
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.
Search Engine Friendly URLs by vBSEO 3.6.0 RC 2