|
Yalnızın Durumları-XI Yalnızın Durumları-XI Yalnız Hep uyanır İkinci uykusuna. Özdemir Asaf |
Yalnızın Durumları-XII Yalnızın Durumları-XII Yalnız Kendi ben'inin Sen'idir. Özdemir Asaf |
Yalnızın Durumları-XIII Yalnızın Durumları-XIII Bir sözde saklanmış bir yalanı Bir gözde okuduğundan Bakmaz kendi gözlerine bile. Özdemir Asaf |
Yalnızın Durumları-XIV Yalnızın Durumları-XIV Hep susadığında O Kendi çölündedir. Özdemir Asaf |
Yalnızın Durumları-XV Yalnızın Durumları-XV Yalnız'ın adı okunduğunda Okulda ya da yaşamda Kimse "Burda" diyemez.. Ama Yok da.. Özdemir Asaf |
Yalnızın Durumları-XVI Yalnızın Durumları-XVI Kendi öyküsünü Ne anlatabilen Ne de dinleyebilen. Kendi türküsünü Ne yazabilen, Ne söyleyebilen. Özdemir Asaf |
Yalnızın Durumları-XVII Yalnızın Durumları-XVII Bir zamanlar güldüğünü Anımsar da... Yoğurur hüzün'ün çamurunu Avuçlarında. Özdemir Asaf |
Yalnızın Durumları-XVIII Yalnızın Durumları-XVIII Yalnız Aranan tek görgü tanığıdır Yargılanmasında Kendi davasının.. Her duruşması ertelenir Kavgasının. Özdemir Asaf |
Yalnızın Durumları-XIX Yalnızın Durumları-XIX Yalnız Hem kaptanı Hem de tek yolcusudur Batmakta olan gemisinin.. Onun için Ne sonuncu ayrılabilir Gemisinden, Ne de ilkin. Özdemir Asaf |
Yalnızın Durumları-XX Yalnızın Durumları-XX Yalnız Önceden sezer Sonra olacakları Paylaşacak biri vardır; Anlatır anlatır ona Olanları, olmayacakları. Özdemir Asaf |
Yalnızın Durumları-XXI Yalnızın Durumları-XXI Her leke Kendisiyle çıkar. Özdemir Asaf |
Yalnızın Durumlar-XXII Yalnızın Durumlar-XXII Uykunun duvarında başladı.. Önceleri bir toz gölgesi sanki; Sonra bir yumak yün gibi. Ama şimdi iyice görüyor Örümceğin ağını Gün gibi Özdemir Asaf |
Yalnızın Durumlar-XXIII Yalnızın Durumlar-XXIII Yalnız Duymuş olduğunun sağırı, Görmüş olduğunun körü Dur.. Ölür ölür öldürür, Öldürür öldürür ölür. Duyduklarını unutur, Duyacaklarını düşünür Özdemir Asaf |
Yalnızın Durumlar-XXIV Yalnızın Durumlar-XXIV Yalnız'ın adına Hiç kimse konuşamaz.. O Kendi kendisinin Sanığıdır. Özdemir Asaf |
Yalnızlığın Adı Yalnızlığın Adı Derin bir uyku... Düşümde Düşündüm ister istemez Aklıma takıldı Yalnızlığın adı Tam o sırada Bir sinek Beni uyandırdı Gerçek bir sinek Yalnızlığın adı Düşümde kaldı Özdemir Asaf |
Yalnızlık Yalnızlık I Yalniz kaldınız sanırsınız, Biliyorum. Yalnız bırakılmışsınız, Biliyorum. Ötesi yok. II Ötesi var: Yalnızlık Müziğin bile seni dinlemesidir. Yalnızlık İnsanın kendine mektup yazması Ve dönüp-dönüp onu okuması Yalnızlığın da ötesidir. Özdemir Asaf |
Yalnızlık Paylaşılmaz Yalnızlık Paylaşılmaz Yalnızlık, yaşamda bir an, Hep yeniden başlayan... Dışından anlaşılmaz. Ya da kocaman bir yalan, Kovdukça kovalayan... Paylaşılmaz. Bir düşün'de beni sana ayıran Yalnızlık Paylaşılsa yalnızlık olmaz. Özdemir Asaf |
Yanık Yanık Ağladığımı gör diye ağlamıyorum; Ağladığım için ağladığımı görüyorsun. Özdemir Asaf |
Yanılgı Yanılgı Kendimizden bir adadayız, Dört yanımız başkalarından. Aynı önemli kapıdan giriyoruz, O eski, o beyaz kapıdan. İlkin yıllar üstünde Bizi ayıran bir dünya vardı, adımıza kurulu. Burada yıldaşlarımız soyunup-giyiniyor, Bilinik kılıyor birbirimizi. Bir hastalık bulaşıyor anlamlarımıza, Büyümsümeye vardırıyor yinlerimizi. Ben sınırlanıyorum göz göre göre, Kardeşleşmemiz ayrıklaşıyor, Kopuyor kan. Sen konuşmadan duruyorsun senelerce karşımda. Kalımsız bir anıtsın gençlikten, kitapsızlıktan. Başkalarından bir adadayız, Dört yanımız biz gibi insandan. Aynı önemsiz kapıdan çıkıyoruz, O eski, o kırmızı kapıdan... Özdemir Asaf |
Yapma Çiçekler Yapma Çiçekler Çırılçıplak bir kadın İniyor güzellik dağlarının Esmer akşamlarından, Yalnızlığının ve yalanlarının Karanlık uykusuzluklarına. Ellerinde yapma çiçekler Çiçekler yalana ve ölüme yakın Kadının sakladıklarının Günlere gecelere bölünmüş Üşümüşlüğü Bakın Sizlerle, Yapma çiçeklerle örtülmüş. Yapma çiçekler Kadını kırmayın, rahat bırakın. Yapma çiçekler Solan renkleriyle ellerinde kadının Bunu bilmeyecekler. Yapma çiçeklerin renkleri soluyor Kadının ellerinde Ah o çılgın renkler Kadının gözlerinde Soldukça kadın daha da esmer Özdemir Asaf |
Yaşayan Ölüm Yaşayan Ölüm Gözlerini kaçıramazsın, geçmiş ola Artık derebeyindir senin o görmüşlügün Köleligin sana işitir yaşlandıkça o ve sen Onun yaşamışlıgındadır senin ölmüşlügün Artık o sende hep yaşayan bir ölüm Başka görüntülerle gelir öbür açılarıyla Seni yerinden eder, gider, Gelir yerinden eder... Pasını siler, kimse anlamaz sen anlarsın Sen anladıkça o sende hep yaşayan bir ölüm. Özdemir Asaf |
Yol'un Yol'un Biri olsa burada, yanımda ya karşımda; İstediği bir yerde o birden inse bile, Ben onu götürürüm duyularla aklımda, İnince benim yüzüm onda silinse bile. Özdemir Asaf |
Yön Yön Sen bana bakma, Ben senin baktığın yönde olurum. Özdemir Asaf |
| Bütün Zaman Ayarları WEZ +3 olarak düzenlenmiştir. Şu Anki Saat: 20:06 . |
Powered by vBulletin Version 3.8.7
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.
Search Engine Friendly URLs by vBSEO 3.6.0 RC 2