|
Poetika Poetika Yaşadım da yoruldum, bir ağır-işçi gibi Uyudum da uyandım, binlece kişi gibi Bana düşünmek vardı, payıma onu aldım İşledim de işledim bir hüner-işi gibi Horlandı, beğenildi; inandım, alınmadım Yolun geleceğini çizdim, geçmişi gibi Zor dönemler olmadı-değil, olsundu, oldu, Ne koştum ne de durdum, kaçak gidişi gibi Bu konuyu burada bırakıyorsam birden, Olmasın diyedir bir şeyin bitişi gibi. Özdemir Asaf |
Şakacı Şakacı Güler, gülümser bir şakacı, Güldürür, düşündürür, Arada-bir durur, gözleri dolar, Neler söyler, neler susar... Yoksa, çok acı bir şakayı şakadan da olsa, Çok yalın bir karanlığa mi saklar... Oynadığı oyunsa, yaşamda oynadığı, Oyununu mu yaşar... Oyunda yaşadığı, yaşamını mı oynar... Yaşarcasına, oynarcasına, Sonunu mutlu bağlar, Gider evine ağlar. Özdemir Asaf |
Sana Sana Küçük çocuklar yapıp geceleri kendimden, Seni öpsünler diye gönderiyorum sana. Bana, kucaklarında seni getiriyorlar; Ben de sonra o seni getiriyorum sana. Özdemir Asaf |
Saygı Saygı Sana güzel diyorlar; Sakın olma. Özdemir Asaf |
Seçim Seçim Çok bilen çok yanılır Az bilen daha çok Hiç bilmeyen Yanıldığını bile bilmeyecek Bu kadar mutlu kişiyi Kim seçmeyecek? Özdemir Asaf |
Seni Saklayacağım Seni Saklayacağım Seni saklayacağım inan Yazdıklarımda, çizdiklerimde, Şarkılarımda, sözlerimde. Sen kalacaksın kimse bilmeyecek Ve kimseler görmiyecek seni, Yaşayacaksın gözlerimde. Sen göreceksin, duyacaksın Parıldayan bir sevi sıcaklığı, Uyuyacak, uyanacaksın. Bakacaksın, benzemiyor Gelen günler geçenlere, Dalacaksın. Bir seviyi anlamak Bir yaşam harcamaktır, Harcayacaksın. Seni yaşayacağım, anlatılmaz, Yaşayacağım gözlerimde; Gözlerimde saklayacağım. Bir gün, tam anlatmaya... Bakacaksın, Gözlerimi kapayacağım... Anlayacaksın. Özdemir Asaf |
Sensiz Sensiz Sensiz de denizi seyredebiliyorum. Hem dalgaların dili seninkinden açık. Ne kadar hatırlatsan kendini boş. Sensiz de seni sevebiliyorum. Hep boş konuşurduk hatırlar mısın, bula bula, Karşılaştığımız zamanlarda. Sen, sevgiden şımaran çocuk, Ben şaşıran budala. Özdemir Asaf |
Sesin Yargılanışı Sesin Yargılanışı Savunmadan kendini, Başı dik Dinlemiştir duruşmayı, Susmacasına. Kim tutsaklasa, Ne kadar tutuklansa Hep kaçmayı başarmıştır, Kurtulmamacasına. Hep egemen, özgür kalmış, Tutsak almıştır güzelliği.. Aşkı sürgüne göndermiştir yataklara, Kamçılarcasına. Yaşlandıkça anlamlaşan, Anıları unutulmaktan koruyan Bir ulu bekçi, göze karşı, Uyumamacasına. Bir çiçek, hiç solmayan, Hiç koparılmayan, Hiç yalanı olmayan, Sonsuzcasına. Özdemir Asaf |
Sevinç ve hüzün... Sevinç ve hüzün... Sevinci kapıştılar taşımayı bilmeden, Şimdi bilen yok, nerede oturuyor. Köyün delisi Hüzün, yalnız kaldı yollarda Adam-adam, sınıyor, arıyor yoldaşını.. Kıskandıran özlemi, yüzünden okunuyor. Görünüp siliniyor o günden beri. Sevinç bin an gözlerde, dudaklarda. Yerini sevgilisi Hüzün'e bırakıyor. Sevinç'se, uzaklarda hep uzaklarda.. Şöyle bir görünüyor, hemencecik uçuyor. İşte o günden beri gözlerde, dudaklarda Hüzün, aramaktadır, yitik yavuklusunu. O günden beri Sevinç yerinde durmaz Ve kişiliğini ararken uzaklarda O günden beri kimliksiz hüzün olmaz... Özdemir Asaf |
Şiir Dünyam Şiir Dünyam Doğruları yalanlarla anlattığım, Göğüs kafesimin içinde bir yerde, Bir şiir dünyam var benim. Dünyadan çıkar orda yaşarım, Onda ısınır, onda doyarım, onda tadarım sevgiyi, Acıları, kederi onda unutur, Unuturum kendimi, çektiklerimi, Bir şiir dünyam var benim, Göğüs kafesimin içinde bir yerde, Penceresi insanlara açılır doğrudan, Duvarları toz pembe, Loş değil ışıkları aydınlık alabildiğine. Kendimi alıp kaçırdığım, İçine hapsettiğim gardiyansız bir zindan. Hiç çıkmasam diye dua ettiğim; Bir şiir dünyam var benim, Göğüs kafesimin içinde bir yerde. Özdemir Asaf |
Şimdi Şimdi Eskiden hep giderken olsam derdim, bilmediğim oraları özlerdim. Nedir dönerken, nedir akşam Bilmezdim, bilmeden gülerdim. Başka, hep başka bir yerde olsam. O gelir beni bulur derdim. İçinde neler olup olmadığını düşünmeden, Evlerin, evlerin arasından geçip giderdim. Özdemir Asaf |
Şimdinin Şimdinin Şimdi ben neden mi güler? Şimdi ben bir başka bana, Bir başka şimdi'den baktığımdandır.. Şimdi bu müzik neye çalmakta, Ne var ona böylesine dalmakta? Uçurumlarla dağlar birbirinden çıkmadır. Selam verdim, görmedin, ne zaman, şimdi. O şimdi benimdi, bu senin şimdi. Şimdilerin kimi güldürür, kimi ağlatır. Renklerin, seslerin, sözlerin anlamı, ağırlığı, Kendileriyle ve öbürleriyle duyarlığı, uyarlığı Bir de uymazlığı, duymazlığı, sağırlığı vardır. "Bir şulesi var ki şem-i can'ın Fanusuna sığmaz asumanın" Çok şimdiler Şeyh Galib'in malıdır. Şimdi buradaydı, nerede, oradaydı, görmedin mi? Ben ora, sen bura, sen ora, ben bura dendikçe, Şimdi bir şey olsadır, hem bir şey olmasadır. "Ne meyle ne ney-u neyle şimdi, Gönül eğlenmeyor bir şeyle şimdi" Şimdiden Fuzuli uzanmış olmalıdır. Bir şimdiden bir şimdiye köprü kurarlar Da balıklar üstünde Yunus deyu geçerler. Benim çocukluğumdaki yunuslar yuvarlaktır. "Deryada deryalıklar, suda oynar balıklar, Ne bu sevda olaydı, ne de bu ayrılıklar" Çocukluklar çocuklardan azdır. Ne olacak şimdi, ne olmuşdu, komşuda yangın çıkmışdı, Sönmüştu, külleri uçuşmuşdu, başıma yağmışdı. Bu çizgiler, bu aklar, o ani yangınından kalmadır, Ne olduysa için-için ve neler de olmadıysa, Hiçbir zaman demedimdi bir hiç için. O konak asıl şimdi yanmaktadır. Özdemir Asaf |
Sorular Sorular Bir susmayı bakışlarda seslendiren, Hüzünlü yangınsal aşka döndüren nedir. Beklemeyi özlemlere süsleyen, Yalnızlığın kara-ışığını söndüren nedir. Duyanı ısıtan, kulağını kestiren, güneşe baktıran, Korkusuzluk denizlerinde yüzdüren nedir. Saraylarda çılgın eden, kentlerde tek bırakan, Direklere astırıp üzdüren nedir. Ne varsa yeryüzünde, ne yoksa Onunla paylaştıran, böldüren nedir. Her şeyi, ama her şeyi olağan dışında, Örneğin bir gülü yeşil gördüren nedir. Gözlere ışıltılı anlamlar bağlayan, Yaşamı ölüme güldüren nedir. Kalabalıklar, kalabalıklar içinden Kişiyi yüceye sürdüren nedir. Parça-parça büyümüş bir çocukluğu Olgunluk aşamalarında yaşatırca öldüren nedir... Özdemir Asaf |
Söz Söz Benim en sevdiğim söz , senden duyduğum ben'dir . Hep yinelediğim söz , sana koyduğum ben'dir . İyi olmak adına bilgiç olmak istemem , Seni sen'lediğim söz , bir-bir oyduğum ben'dir Özdemir Asaf |
Sözcük Sözcük Birisi gelse, Bana candan bi şey verse, Ben de alsam; Ne iyidir Onun ve benim için. Birisi gelse, Bana bir söz dese, Ben de anlamasam; Ne kötüdür İkimiz için. Birisi gelse, Benden bir şey çalsa, Ya da saklasa; Bu yıkımdır İkimizden birisi için. Özdemir Asaf |
Su Su Kirli eller daha temiz. Temiz elli Kirli gönüllerden. Ne dersiniz ? Özdemir Asaf |
Susmak Susmak Bir insan olsun Olsun da burada Bir insan olsun Orada Nerede olursa olsun Bir insan Gitse olsun, kalsa olsun Giderse olan, gitmezse duran Aranır bir insan bir insanı Arar bir insanı bir insan Söylenemiyor çok şey Susmadan.. Özdemir Asaf |
Susmanın İkinci Yüzü Susmanın İkinci Yüzü Şimdi bütün anmalar bir susmanın içinde.. Şimdi bütün susmalar bir odanın içinde.. Anlatmaya bir sözcük, bir bakış arıyorlar, Önce sakladıkları, bir adamın içinde. Özdemir Asaf |
Taşlama Taşlama Nasıl biriktirdin Dedi o Ve çalışarak mı diye ekledim Ben O da Evet dedi Nasıl kazandın Ve aklınla mı diye ekledim Evet dedi Sende evet çok dedim Evet dedi Benim her şeyim var dedi Bir şeyin yok dedim Ne o diye sordu utanmadan Dedim, bende olan Özdemir Asaf |
Telaş Telaş Yaşamak degil, Beni bu telaş öldürecek. Özdemir Asaf |
Tentation Tentation Bana yaşadığın şehrin kapılarını aç Sana diyeceklerim söylemekle bitmez. Yıllardır yaşamımdan çaldığım zamanlar Adına düğümlendi. Bana yaşadığın şehrin kapılarını aç, Başka şehirleri özleyelim orada seninle. Bu evler, bu sokaklar, bu meydanlar İkimize yetmez. Özdemir Asaf |
Tohum Tohum Öyle bir kelime söylesem ki diyorum, Dışarıda bir başkası kalmasa. Özdemir Asaf |
Ultra Ultra Bir kelimeye Bin anlam yüklediğim zaman Sana sesleneceğim. Özdemir Asaf |
Umut Yaprakları Umut Yaprakları Öyle bir ilkyaz ol ki korkut yaprakları Öyle bir son yaz ol ki tut yaprakları Sararıp dökülürken güz yapraklarında Ardında savrulsunlar, unut yaprakları Sevinçlerinde onlar vardı, hüzünlerinde onlar Seninle yeşerdiler, seninle soldular... Olsunlar senden sonra da umut yaprakları Özdemir Asaf |
Uyarmalı Uyarmalı Bir gün gelecek Ölmemiş hiç kimse yaşamayacak Yaşanmamış hiç kimse Ölmeyecek Özdemir Asaf |
Uykusuzluk Uykusuzluk Uykusuzluk ve pencerede bir kedi Gece boyu hiç konuşmadan durdu Yağmurlar yağdı, dindi Pencerede hep kedi Ne geceye girdi, ne uyudu Baktı, baktı, baktı Belli değildi doğmadığı, doğduğu Sanki ona bir zaman Hadi şimdi, yola çıkıp bir duygudan Pencerenin dışında duran Bir geceden indi, odaya girdi Dedi Hadi şimdi sende in uykudan Sevdi mi, sevmedi mi, belli etmedi Sürdürüp suskunluğunu Yeni huysuzluğu besledi aaa Kedi bu uykunun içindeydi Ankara yolundaydı bir gece Bir gün marmaris yolundaydı kedi Bütün uyku kapılarının önündeydi Mırmırları, tırmalamalarıyla Bir kadının düşlerindeydi Ve bütün hırçınlığıyla Anılarının önündeydi. Özdemir Asaf |
Uyumak Uyumak Uyku adı altında beni yoklamaz ölüm, Neleri yaşadımsa uyanıklıkta gördüm. Uyurken geçenlerin sormadım adlarını, Kaçı kaça böldümse yaşanırlıkta böldüm.. Uyku adı altında beni yoklarsa ölüm. Ki ben tüm uykuları hep uyanıkken gördüm.. Neden mi ben kendimin sorardım adlarını? Anlasınlar diyedir, ben nasıl, nerde öldüm. Özdemir Asaf |
Yalın Yalın Her seven Sevilenin boy aynasıdır. Sevmek Sevilenin o aynaya bakmasıdır. Özdemir Asaf |
Yalnız Yalnız Yanlızlık paylaşılmaz Paylaşılırsa yanlızlık olmaz Yanar sobasında Yalnız'ın üşüyen bakışları Lambasında karanlığa dönük Bir ışık titrek sönük sönük Penceresi dışına kapanmıştır Kapısı içine örtük Bir sözde saklanmış bir yalanı Bir gözde okuduğundan Bakmaz kendi gözlerine bile Özdemir Asaf |
Yalnıza Övgü Yalnıza Övgü Mutluluğun gözü kördür, Yalnızlık sağır. Ondandır biri tökezleyerek yürür, Öbürü uykusunda bile bağırır. Mutluluk yalnız kendisini görür; Unutur bu yüzden ilkin kendisini. Yalnızlık kendi tutukluğunda özgür, Boyuna bekler dönsün diye sesini. Mutluluk alışır kendisine, ölümden beter; Borçsuzluğuyla övünür, ama kedisi doğurmaz. Yalnızlığın gidecek bir yeri yoktur; Boyuna kapısına döner, açan olmaz. Mutluluğun mezarları, yalnızlığın heykeli var... Her ikisinin de saksılarında çiçek. Biri hep başka bir renkle solar, Öbürüyse ha açtı, ha açmayacak. Özdemir Asaf |
Yalnızım Durumları-I Yalnızım Durumları-I Her şeyi süpürebilirsin; Sonbaharı süpüremezsin. Sen her şeyi süpürebilirsin; Sonbaharı süpüremezsin. Yalnızsa Sürekli bir sonbaharı Süpürür hep.. Düşünemezsin. Özdemir Asaf |
Yalnızın Durumları-II Yalnızın Durumları-II Yanar Sobasında Yalnız'ın Üşüyen Bakışları. Lambasında Karanlığa dönük Bir ışık Titrer Sönük-sönük. Penceresi Dışına kapanmıştır, Kapısı İçine örtük. Özdemir Asaf |
Yalnızın Durumları-III Yalnızın Durumları-III Yalnız Bin yıl yaşar Kendini Bir an'da. Özdemir Asaf |
Yalnızın Durumları-IV Yalnızın Durumları-IV Yalnız'ın Nesi var, nesi yoksa Tümü birdenbire'dir. Özdemir Asaf |
Yalnızın Durumları-V Yalnızın Durumları-V Sözünde durması Yalnız'ın yalancılığıdır Kendisine.. Hep yüzüne vurur utancı. O yüzden Gözlerini kaçırır Gözlerinden. Özdemir Asaf |
Yalnızın Durumları-VI Yalnızın Durumları-VI Yalnız Bir ordudur Kendi çölünde Sonsuz savaşlarında Hep yener Kendi ordusunu. Özdemir Asaf |
Yalnızın Durumları-VII Yalnızın Durumları-VII Yalnız'ın Sakladığı bir şey vardır; Boyuna yerini değiştirir, Boyuna onu arar.. Biri bulsa diye. Özdemir Asaf |
Yalnızın Durumları-VIII Yalnızın Durumları-VIII Yalnız Hem bilgesi, Hem delisidir Kendi dünyasının. Ayrıca; Hem efendisi Hem kölesidir Kendisinin Tadını çıkaramaz Görece'siz dünyasında Hiçbirinin Özdemir Asaf |
Yalnızın Durumları-IX Yalnızın Durumları-IX Yalnız Sürekli dinleyendir Söylenmemiş bir sözü. Özdemir Asaf |
Yalnızın Durumları-X Yalnızın Durumları-X Yalnız'ın odasında İkinci bir yalnızlıktır Ayna. Özdemir Asaf |
| Bütün Zaman Ayarları WEZ +3 olarak düzenlenmiştir. Şu Anki Saat: 04:14 . |
Powered by vBulletin Version 3.8.7
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.
Search Engine Friendly URLs by vBSEO 3.6.0 RC 2