|
Liman LİMAN Güçlü fırtınalarda direkleri kırılmış Gemiler bize sığınır, bulduk sanırız. Görmezler. Varsa yoksa uzaklar Onarırız. Giderler, kalırız. Sonra gecelerde. Bu son olsun, son Gönderme ; Engine yalvarırız. Sonra büyür daha da Korkunç yalnızlığımız... Behçet Necatigil |
Nerde Neden NERDE NEDEN Nerde neden kırılır Bir üçüncü varsa önemsiz bir sözde Birden kırılır Neyi neden saklar Arkasından konuşurlar bilir de Kendinden saklar Nerde neden ölür Uzak mezarlar Kendinde gömülüdür... Behçet Necatigil |
Nilüfer NİLÜFER Ben oraya koymuştum, almışlar, Arasına sıkışık saatlerin. Çıkarır bakardım kimseler yokken; Beni bana gösterecek aynamdı, almışlar. Kışken ilkyaz, sularımda açardı; Buzlu dağlar gerisine kaçıracak ne vardı? Eski defterlerde sararırmış yaprak. Beni bana gösterecek anlamdı, almışlar. Bir ışıktı yanardı gecelerde; Akşam, çiçekler uykuya yattı, Sardı karşı kıyıları karanlık Beni bana gösterecek lambamdı, almışlar... Behçet Necatigil |
ölü çizgi ÖLÜ ÇİZGİ Bir zehir Birikir odalarda, Almaz ki veresin rüzgâra Rüzgâr deli değil. Birden yayılır kanda Kararır dört yan. Bir çöküntü başlar yaşamanda Her şeyin değersizleştiği an. Deniz mi bu, geçilmez Aşılmaz dağ mı? Tam bana göre, uyuşuk Miskinlik gibi var mı? Nedir seni saran bu sis Yok dünyalarda tat. Kuvvetsiz Böyle daha rahat. Yaşamışım kaç para Mezar taşları neci? Deli gibi sarılsam da hayata Kalacak nesi var ki? Kitaplar seslenir, yüksekten, mağrur: Gel bize, kurtul, gel! Almanızla bırakmanız bir olur, Böyle daha güzel. Sokaklar seslenir, akpak, temiz: Hadi gel, avunursun! Bütün sokaklardan iğrenirsiniz, Avunmak şöyle dursun. Behçet Necatigil |
Sade SADE Ancak bulunduğun yerde, Gündüzüm gündüzmüş, Yokluğum seni de üzmüş, Allah kısmet ederse Kalkıp geleceğim. Fazlası istenmez bence, Gözlerin olmalı sade Görüp göreceğim... Behçet Necatigil |
Seni Yaşamak SENİ YAŞAMAK Seni her özlediğimde sevgilim, Gökyüzüne bakıyorum; Göğün mavisinde gözlerini görüyorum çünkü. Seni her özlediğimde bir tanem, Denizlere bakıyorum. Ufuğa bakınca mucizeni görüyorum çünkü. Seni her özlediğimde bir tanem, Kuşlara bakıyorum. O kanatlardaki özgürlüğünü görüyorum çünkü. Ve aşkım, seni her özlediğimde, Adında isyan ediyorum. Seni özlemek istemiyorum ben, Ben seni yaşamak istiyorum, Seni her özlediğimde sana bakmak istiyorum Ve seni sende görmek sadece... Behçet Necatigil |
Ses SES Kopan çığlar altında kalanlar olduğu Oysa görülüyordu. Bir kadının ileride Bir şeyler hıçkırdığı; Bir erkeğin, birine, Görünmeyen birine bir şeyler seslendiği Oysa görülüyordu. Ama duyulmuyordu. -Ses! Sanki ses olmayınca hiçbiri olmuyordu... Behçet Necatigil |
Sevgilerde SEVGİLERDE Sevgileri yarınlara bıraktınız Çekingen, tutuk, saygılı. Bütün yakınlarınız Sizi yanlış tanıdı. Bitmeyen işler yüzünden (Siz böyle olsun istemezdiniz) Bir bakış bile yeterken anlatmaya herşeyi Kalbinizi dolduran duygular Kalbinizde kaldı Siz geniş zamanlar umuyordunuz Çirkindi dar vakitlerde bir sevgiyi söylemek. Yılların telaşlarda bu kadar çabuk Geçeceği aklınıza gelmezdi. Gizli bahçenizde Açan çiçekler vardı, Gecelerde ve yalnız. Vermeye az buldunuz Yahut vakit olmadı... Behçet Necatigil |
Sisler Içinde Insanlar SİSLER İÇİNDE İNSANLAR Bir büyük kır bu dünya: Gece vakti ıssız kır cin peri. Bir baş uzanır gibi karanlıktan, Gün ortası biri selam verip geçer, Düşünürüm kimdi. Tenha sokaklarda giderken yalnız, Durdurur bir başkası beni dalgınlığımda; Sallanır iki el, anlatır bir ağız, Kırık dökük sözler kalır akılmda: Görüşelim, siz şimdi nerdesiniz? Sisler içinde insanlar, çoğu yakınken uzak; Bir yerden tanıyorum, ama nerden? Ardından bakarım, köşeyi döndü mü yok: Bir yarım rüzgar değer gider yüzüme Eski bahçelerden. Uykuların eşiğinde aynı şey: Yılların ötesinden biri Sisler içinde seslenir: -Hatırla! Gölgeler gibi erir uzatsam ellerimi, Buğularda. Sisler içinde insanlar, gün ortası, geceleyin; Hangisi gerçek, hangisi düş, şaşırdım. Daha demin vardı, şimdi birdenbire yok Issız bir kır akşamı Bu benim yaşadığım... Behçet Necatigil |
Solgun Bir Gül Oluyor SOLGUN BİR GÜL OLUYOR Çoklarından düşüyor da bunca Görmüyor gelip geçenler Eğilip alıyorum Solgun bir gül oluyor dokununca. Ya büyük şehirlerin birinde Geziniyor kalabalık duraklarda Ya yurdun uzak bir yerinde Kahve, otel köşesinde Nereye gitse bu akşam vakti Ellerini ceplerine sokuyor Sigaralar, kağıtlar Arasından kayıyor usulca Eğilip alıyorum, kimse olmuyor Solgun bir gül oluyor dokununca. Ya da yalnız bir kızın Sildiği dudak boyasında Eşiğinde yine yorgun gecenin Başını yastıklara koyunca. Kimi de gün ortası yanıma sokuluyor En çok güz ayları ve yağmur yağınca Alçalır ya bir bulut, o hüzün bulutunda. Uzanıp alıyorum, kimse olmuyor Solgun bir gül oluyor dokununca. Ellerde, dudaklarda, ıssız yazılarda Akşamlara gerili ağlarla takılıyor Yaralı hayvanlar gibi soluyor Bunalıyor, kaçıp gitmek istiyor Yollar, ya da anılar boyunca. Alıp alıp geliyorum, uyumuyor bütün gece Kımıldıyor karanlıkta ne zaman dokunsam Solgun bir gül oluyor dokununca... Behçet Necatigil |
| Bütün Zaman Ayarları WEZ +3 olarak düzenlenmiştir. Şu Anki Saat: 21:10 . |
Powered by vBulletin Version 3.8.7
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
Search Engine Friendly URLs by vBSEO 3.6.0 RC 2