|
Taşli Yol TAŞLI YOL Aşklar, dostluklar, bir arada olmalar Hangi birine yetiş, geçtim, öderim. Eşler, çocuklar, ölmüşlerin yakınları Sonradan katılanlar, kaçtım, öderim. Çığlık ve kısık çağrı Kimi mi çağırdım, bilsem söylerim. Gün gelir, bırakır, başlar yalnızlık Ne için, kimdi, bilsem söylerim. Yaşlanmak, gözyaşları olmadık hüzünlerde Sızar, görürsünüz çoğunuz Kıyı köşe, durmayın üzerinde Gördünüz mü giderim. Ne yaptım ben size Bana siz ne yaptınız taşlamak dışında Zaten taşlı yolumu Ki bu kadar acı verir, söylerim. Ey söz ulaştıranlar birinden ötekine Bana da dersiniz, dinlerim. Sonra da arkamdan Bilmem mi gülerim. Ki bugüne beni siz mi getirdiniz Çıkar tanıyanları, vardır elbet bildiği Kimleri boşladım, borçlarım kimedir Ödedim, öderim. Çıkar bildiklerini, kalır elbet sevdiği Bir iskambil, sararır yüzünüz Kimin ne çektiği Ödedim, öderim... Behçet Necatigil |
Temmuz Tikleri TEMMUZ TİKLERİ Yanda, altta, üsttekiler Yirmi yedi daire apartman Yatmış sanki ölüm uykusuna Donmuş zaman. Çıt yok Eriyen camlardan Kavrulmuş perdelerde En ufak bir kıpırtı. Ne sokaktan geçen taşıt, Su saatlerinde tıkırtı. Ne kapı önündeki ağaçta Kuş sesleri. Onca çocuk hiçbiri İnsan loş bir odada çok eski Bir uykuya yatsa da Gergin saat, uyunmaz. Bıkkın kapandığım hücrede Gönlünce ölümleri düşle: Bir uçurum, otobüs.. Yalnız sen kurtulmasan! Tenha sokak, yürüyorsun Dursa kalbin ve zaman Bir kadın tam o anda Tüller arasından baksa. Serseri bir kurşun O kadar geniş bulvarda Gelse seni bulsa ve yanında Kimse olmasa. Çıkmaz sokak, bir küçük kız Daldığı tatlı oyunda Yerde seni görse ve bunu da Oyun sansa, hiç korkmasa. Yirmi yedi daire apartman Yatmış sanki ölüm uykusuna Çıt yok Bekler gibi pusuda... Behçet Necatigil |
Unutmak UNUTMAK Böyle kalacak Sahipsiz, açık Örtmeye üstünü Vaktimiz olmayacak. Düşünmek bile suç Gibi uzak yakınları İçlerinde yaşar mı Bilgimiz olmayacak. Yıllarca beraber Yalnız saatlerde Olsun hatırlanmaz mı Cevapsız kalacak. Kopmuş bağlar Sonunda öyle ki Neyimizdi kimdi Kimsemiz olmayacak... Behçet Necatigil |
Yakinlar YAKINLAR Anadır.. baba, evlat, kardeş Yaradır içimizde. Yıllar yılı çeker bir hastalığı, Çekeriz biz de. Çokluk anlaşılmaz neden Bir bulut çöker gözlerinize Niçin böyle durgunuz Ara sıra bize geldiğinizde... Behçet Necatigil |
Zaman Kaymasi ZAMAN KAYMASI Kaynaşır birbirine gün olur zamanlar; Geçmiş,gelecek birleşir tek kesitte. Sanki ilk kez yaşarız yaşanmışı dünlerde Ya da başlar ansızın ta ilerde olacak. Çağırır gerilerden bir değişim ilk aşkı : İşte yine o sıtma. Çok sonraki yılları;oysa daha bir çocuk, Duyar beri yanda bütün doymuşluğunca. Sarkaçlar gibi şimdi sallanır Dünle yarın arasında düzensiz. Ya çok ileri gider ya da çok geri kalır, Düzgün işletemeyiz. Serpiştiriyordu kar soğuk gece yarısı Birden mayıs sabahı,ılık seher yelleri. Daha demin kıştı,başlar temmuz Ve yaşanır bir sonbahar gibi bir yaz dönemi... Behçet Necatigil |
Zor Geçit ZOR GEÇİT Sen, şu evvelce de yazdım: Siyah gömleğinde ince... Olmuyor ki ha deyince Hayat bütün bütün zalim. Devran döner Âdem-Havva üstüne, Dünya evlilikle baki. Ama hayat dedikleri Güçleşmekte günden güne. Seni, beni üzen dertte Çarpar bir milletin kalbi, Halkın çoğu bizim gibi Bunun lafını etmekte. Geçer, hepsi geçer elbet; Daralmış gönüller ferahlar. Gelir o eski sabahlar, Memleket eski memleket... Behçet Necatigil |
| Bütün Zaman Ayarları WEZ +3 olarak düzenlenmiştir. Şu Anki Saat: 01:25 . |
Powered by vBulletin Version 3.8.7
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.
Search Engine Friendly URLs by vBSEO 3.6.0 RC 2